Uncategorized
Marcus Mumford to perform at controversial joint Israeli-Palestinian memorial event
(JTA) — Marcus Mumford, the lead singer and guitarist of British folk rock band Mumford and Sons, will perform in a pre-recorded music video at a joint Israeli-Palestinian memorial service in Tel Aviv next week, giving a celebrity imprimatur to an event that draws perennial controversy in Israel.
Mumford has been involved with one of the event’s organizers, the Parents Circle-Families Forum, which brings together bereaved Israeli and Palestinian families, since 2014 when he met its Jewish cofounder, a mother whose son had been killed by a Palestinian sniper. He has visited Israel and the West Bank and performed in events promoting coexistence in Israel and the United States, including with his longtime friend, the Palestinian rapper Tamer Nafar.
The April 24 ceremony, which marks the beginning of Israel’s Memorial Day, or Yom HaZikaron, has drawn backlash in Israel for commemorating Palestinian victims of the conflict alongside Israelis killed in war and terror attacks. This year, as in previous years, Israel’s defense minister has declined to issue permits to allow Palestinians to cross from the West Bank into Israel to attend the event, citing “the complex security situation” in the West Bank.
The defense minister, Yoav Gallant, issued his decision at an especially tense time in Israel, which has experienced escalating Israeli-Palestinian violence alongside weeks of protests against the government’s proposal to sap the Israeli Supreme Court of much of its power. Last month, Prime Minister Benjamin Netanyahu fired Gallant — and subsequently reversed that decision — after Gallant called for a pause in the court reform.
The other group organizing the memorial, Combatants for Peace — which is comprised of former Israeli soldiers and Palestinian militants who now advocate for nonviolence — attributed Gallant’s decision to his near-termination.
“Gallant is frightened by the threat of dismissal & has fallen in line with the silencing of voices,” Combatants for Peace said in a statement on Twitter. “The ceremony is how hundreds of bereaved families remember their loved ones. It represents the future that is possible here – a joint future of dignity & human rights for ALL.”
In the past, decisions like Gallant’s have been overturned by Israel’s Supreme Court, which has allowed West Bank Palestinians to attend the event. The groups organizing the event will be petitioning the Supreme Court to overturn this decision as well.
(The event is a case study of sorts in the conflict between the Supreme Court, which says it is upholding basic rights, and the Israeli right wing, which believes the court’s decisions contravene the will of Israel’s elected government. After the court reversed a ban on Palestinian participants in the ceremony in 2019, Netanyahu said in a statement, “The High Court’s decision is mistaken and disappointing. There should not be a ceremony that equates the blood of our sons to the blood of terrorists. That’s why I refused to allow the entry of the ceremony participants, and I believe the High Court should not have intervened in my decision.”)
Mumford is not the first celebrity to participate in the Israeli-Palestinian memorial ceremony. Actor Richard Gere appeared via video in 2021, and last year’s ceremony featured popular Jewish Israeli actress and comedian Rivka Michaeli and Arab Israeli actor George Iskandar, along with live and recorded musical performances.
“Today more than ever it is important to recognize that two peoples call this place their homeland, and it is time to act together to realize this partnership and create a better future here for everyone,” Combatants for Peace said in a statement thanking Mumford for his appearance. “When we collectively remember our loved ones lost in conflict, we do just that.”
—
The post Marcus Mumford to perform at controversial joint Israeli-Palestinian memorial event appeared first on Jewish Telegraphic Agency.
Uncategorized
UN Rights Council Adopts Fact-Finding Mission in Emergency Session on Sudan as Number of Missing Mounts
Displaced Sudanese gather after fleeing Al-Fashir city in Darfur, in Tawila, Sudan, Oct. 29, 2025, in this still image taken from a Reuters’ video. Photo: REUTERS/Mohamed Jamal
Members of the UN Human Rights Council on Friday adopted a resolution for an independent fact–finding mission to investigate reported mass killings in al-Fashir, Sudan.
At a special session of the Council in Geneva on the situation in the city in Darfur which fell to paramilitary forces in October, the text passed without a vote – a strong sign of international support.
The fact–finding mission will also seek to identify the perpetrators of violations allegedly committed by the Rapid Support Forces and their allies in al-Fashir.
The ambassador of the permanent mission of the United Kingdom in Geneva said the fact–finding mission would document and preserve evidence of violations, which would lay the ground for future justice and accountability.
In an opening address to delegates, the UN human rights chief urged the international community to act.
“There has been too much pretense and performance, and too little action. It must stand up against these atrocities – a display of naked cruelty used to subjugate and control an entire population,” UN High Commissioner for human rights Volker Turk said.
The RSF has denied targeting civilians or blocking aid, saying such activities are due to rogue actors.
UN RIGHTS CHIEF WARNS OF SURGING VIOLENCE IN KORDOFAN
Turk also called for action against individuals and companies “fueling and profiting” from the war in Sudan, and gave a stark warning about surging violence in the central Sudanese region of Kordofan, with bombardments, blockades, and people forced from their homes.
Kordofan is a region comprised of three states that serves as a buffer between the RSF’s western Darfur strongholds and the army-held states in the east.
The fall of al-Fashir to the RSF on Oct. 26 cemented its control of the Darfur region in the more than 2-1/2-year civil war with the Sudanese army.
The UN refugee agency said on Friday that tens of thousands of people who have fled al-Fashir are unaccounted for, raising concerns for their safety after reports of rape, killings, and other abuses from escapees.
While the UN agency has recorded that nearly 100,000 people fled the city since the takeover, only around 10,000 have been counted at arrival hubs like Tawila, said Jacqueline Wilma Parlevliet, UNHCR’s Head of Sub Office from Port Sudan.
“A significant number of people on the move [are] stranded somewhere, not able to move further, because of the danger, or because they risk being sent back into al-Fashir, or because there are very vulnerable people amongst the group,” she told a Geneva press briefing.
Their journeys are becoming longer and more perilous as people increasingly shun well-trodden routes to avoid armed checkpoints, she said.
Some have traveled as far as 1,000 kilometers (660 miles) to Ad Dabba in Northern State.
It is unclear how many people remain in al-Fashir, with local sources telling UNHCR that thousands are either prevented from leaving or lacking the means or strength to flee, according to the UNHCR.
The draft text up for consideration by the UN Human Rights Council, seen by Reuters, strongly condemns the reported ethnically motivated killing and use of rape as a weapon of war by the RSF and allied forces in al-Fashir.
Mona Rishmawi, a member of the UN’s Independent International Fact–Finding Mission for Sudan described examples of rape, killing, and torture and said a comprehensive investigation is required to establish the full picture.
She said RSF forces had “turned Al Fasher University into a killing ground” where thousands of civilians had been sheltering. Witnesses also recounted seeing bodies piling in the streets and trenches dug in and around the city, Rishmawi said.
The proposed resolution stops short of mandating an investigation into the role of external actors who may be supporting the RSF, which the ambassador to the permanent mission of Sudan in Geneva criticized, saying that his country faced an “existential war” following the international community’s failure to act.
“We were warning all over the UN … calling for pressure on the rebel militia and the country that is sponsoring it with military equipment – I mean the UAE,” Hassan Hamid Hassan said.
UAE VIGOROUSLY DENIES SUPPORT FOR RSF
Sudan‘s army has accused the United Arab Emirates of supplying the RSF with weapons, a claim which UN experts and US lawmakers have found credible. The UAE ambassador to the UN in Geneva Jamal Al Musharakh on Thursday categorically rejected claims that it provides support in any form to either of the warring parties.
The United Kingdom, the European Union, Norway, and Ghana expressed support for the resolution, strongly condemning the violence in Sudan, which they warned could threaten regional stability.
The resolution also calls for the RSF and the Sudanese Armed Forces to allow life-saving aid to reach the many people who may still be trapped inside the famine-struck city.
Women fleeing the city have reported killings and systematic rape while others have described civilians being shot in the streets and attacked in drone strikes.
Uncategorized
Canada Spy Agency Says It Foiled Potentially ‘Lethal Threats’ by Iran
A view shows a Canadian Security Intelligence Service Headquarters and Integrated Terrorism Assessment Center sign in Ottawa, Ontario, Canada, Feb. 26, 2025. Photo: REUTERS/Blair Gable
Canada‘s domestic spy agency this year foiled potentially lethal threats by Iran directed against people whom Tehran sees as enemies, the agency‘s head said in a rare speech on Thursday.
Dan Rogers, director of the Canadian Security Intelligence Service, also said his agents had blocked attempts by Russia to illegally acquire Canadian goods and technologies.
Rogers, appointed in February, spoke as he presented an annual update on security challenges facing Canada. CSIS directors seldom appear in public.
His comments were the first confirmation that the agency has intervened to protect Canada-based critics of Iran. In August, CSIS had merely said it was probing Iranian threats.
“In particularly alarming cases over the last year, we’ve had to reprioritize our operations to counter the actions of Iranian intelligence services and their proxies who have targeted individuals they perceive as threats to their regime,” Rogers said.
“In more than one case, this involved detecting, investigating, and disrupting potentially lethal threats against individuals in Canada,” he continued, without giving details.
Canada has particularly poor relations with Iran and cut off diplomatic ties in 2012. Last year Canada listed Iran‘s Islamic Revolutionary Guard Corps as a terrorist organization, prompting condemnation from Tehran.
Canada is also a critic of Russia and its 2022 invasion of Ukraine. Rogers said illicit Russian procurement networks were trying to illegally acquire Canadian goods and technologies.
“This year, CSIS took action to prevent this by informing several Canadian companies that Europe-based front companies seeking to acquire their goods were in fact connected to Russian agents,” he said, adding that the companies took immediate measures to deny the Russians.
Uncategorized
New translation: The life and death of a shtetl during the Russian Civil Wars
אין 1926 האָט רחל פֿײַגנבערג פּובליקירט „חורבן דובאָװע׃ אַ פּינקס פֿון אַ טױטער שטאָט“ כּדי צו פֿאַראײביקן דעם אָנדענק פֿון דער ייִדישער קהילה פֿון דובאָװע, אַ שטעטל אין הײַנטיקער אוקראַיִנע. די דאָזיקע קהילה איז פֿאַרטיליקט געװאָרן אין 1919 בעת דער רוסישער בירגערקריג — אַ קאָנפֿליקט װאָס האָט דערפֿירט צו גרױליקע פּאָגראָמען קעגן ייִדן.
איצט איז פֿײַגנבערגס בוך אַרױס אױף ענגליש ווי אַ טייל פֿון דער סעריע ייִדישע שטימען (Yiddish Voices), אַ שותּפֿותדיקער איניציאַטיוו צװישן YIVO און בלומסבערי װאָס זעצט איבער טעקסטן װעגן ייִדיש לעבן אין מיזרח־אײראָפּע. (איך אַלײן בין אַן אַסיסטענטקע פֿון ייִדישע שטימען.)
פֿײַגנבערגס בוך הײבט זיך אָן מיט אַ פּאָרטרעט פֿון ייִדיש לעבן אין דובאָװע פֿאַר די קאַטאַסטראָפֿעס פֿון 1919. די שילדערונג איז װיכטיק װײַל דובאָװע איז דװקא נישט געװען ספּעציעל װיכטיק. ס׳איז געװען סתּם אַ שטעטל, װוּ אַן ערך טױזנט פּשוטע ייִדן האָבן פֿאַרדינט ברױט, אױפֿגעצױגן קינדער, געפּראַװעט שבת און זיך געקריגט װעגן קלײניקײטן. יאָרן לאַנג האָבן זײ געװױנט מער־װײניקער בשלום צװישן דובאָװעס נישט־ייִדישע פּױערים. װען פֿײַגנבערג באַשרײַבט די פּאָגראָמען פֿילט מען דעם שאָק װאָס די דובאָװער ייִדן האָבן מסתּמא געפֿילט װען אַזאַ טאָג־טעגלעך אָרט איז פֿאַרריסן געװאָרן פֿון גװאַלד.
איך האָב געשמועסט מיט דער היסטאָריקערין עליסאַ בן-פּורת, װאָס האָט רעדאַקטירט די ענגלישע איבערזעצונג פֿון פֿײַגנבערגס בוך, און האָט אױך אָנגעשריבן די היסטאָרישע הקדמה. זי האָט מיר געהאָלפֿן פֿאַרשטײן װי און פֿאַר װאָס פֿײַגנבערג האָט מחבר געװען די מעשׂה פֿון דובאָװע, װוּ זי אַלײן האָט קײן מאָל נישט געװױנט.
פֿײַגנבערג איז שױן געװען אַ געראָטענע ייִדישע שרײַבערין פֿאַר דער ערשטער װעלט־מלחמה. „זי איז טאַקע געװען די ערשטע פֿרױ װאָס האָט געאַרבעט װי אַ פּראָפֿעסיאָנעלע מחברטע אױף ייִדיש — װאָס האָט געהאַט פּרנסה פֿון ייִדישער בעלעטריסטיק און זשורנאַליסטיק,“ האָט בן-פורת געזאָגט. נאָך פֿײַגנבערגס חתונה אין 1914 און דעם געבױרן פֿון איר זון האָט זי אָבער אויפֿגעהערט צו שרײַבן. לױט בן-פורת האָט פֿײַגנבערג „אַנטדעקט אַ נײַ שליחות װי אַ מחברטע“ נאָך די פּאָגראָמען, אַ שליחות װאָס האָט באַנײַט איר שרײַבערישע קאַריערע.
אין 1919 האָט פֿײַגנבערג געװױנט אין יאַנאָװקע אין אוקראַיִנע, נאָענט צו אומאַן און דובאָװע. יענעם זומער האָבן פּאָגראָמיסטן חרובֿ געמאַכט דאָס הױז װוּ זי האָט געװױנט מיט איר יונגן זון (איר מאַן איז שױן געשטאָרבן). זי האָט שפּעטער באַשריבן װי זי מיט איר קינד זענען אַנטלאָפֿן פֿון יאַנאָװקע איבער װעגן װוּ כוליגאַנען האָבן געזוכט ייִדן צו דערהרגענען. אַ בולגאַרין וואָס האָט רחמנות געהאַט אויף איר האָט איר געגעבן אַ קלײד מיט די בולגאַרישע נאַציאָנאַלע־פֿאַרבן, װאָס האָט געדינט װי אַ פֿאַרשטעלונג. פֿײַגנבערג האָט געהאָנגען אַ צלם אַרום איר זונעלעס האַלדז. על־פּי נס זענען זײ אָנגעקומען אין אָדעס.
דאָרטן האָט פֿײַגנבערג אָנגעהױבן אינטערװיויִרן לעבן געבליבענע פֿון די פּאָגראָמען, װאָס זענען אַנטלאָפֿן קײן אָדעס פֿון פֿאַרשײדענע שטעט און שטעטלעך. איר נאָענטער חבֿר, דער מחבר מרדכי ספּעקטאָר — װאָס איז געװען אַ געבױרענער אין אומאַן, נאָענט צו יאַנאָװקע און דובאָװע — האָט זי דערמוטיקט צו פֿאַרשרײַבן די אינטערװיוען.
דער באַרימטער היסטאָריקער אליהו טשעריקאָװער, װאָס האָט אױסשעפּיק דאָקומענטירט די פּאָגראָמען פֿון דער בירגערקריג, האָט זיך דערוווּסט וועגן איר אַרבעט. ער האָט איר געבעטן זי זאָל צוגרײטן אַ באַריכט ספּעציפֿיש װעגן דובאָװע. „דערמיט איז פֿײַגנבערג געװאָרן די אײנציקע פֿרױ װאָס האָט געהאָלפֿן טשעריקאָװערן מיטן צונױפֿנעמען זײַן ריזיקן פּאָגראָם־אַרכיװ, חוץ זײַן אײגענער פֿרױ“, האָט בן-פּורת געזאָגט.
פֿײַגנבערגס ערשטער דובאָװע־באַריכט פֿון 1921־1922 איז געװען גאַנץ קורץ און תּמציתדיק. במשך פֿון די קומעדיקע יאָרן האָט זי אים איבערגעאַרבעט און אַנטװיקלט אין אַ שפּאַנענדיקער נאַראַציע, װאָס איז אַרױס אין װאַרשע אין 1926. „דער דאָזיקער נוסח באַשרײַבט בריהש די שטעטלדיקע סבֿיבֿה און די פּערזענלעכקײטן פֿון די פֿאַרשײדנאַרטיקע ייִדן. מע זעט זײ דורך אירע אױגן װי אמתע מענטשן, מיט מעלות און חסרונות,“ האָט בן-פּורת געזאָגט.
אױף מיר האָט געמאַכט אַ ספּעציעלן רושם דער דובאָװער רבֿ, משה אַהרן בערדיטשעװסקי — אַ למדן װאָס איז שױן געװען אַן אַלטער אין 1919. ער האָט זיך נישט אַרײַנגעמישט אין די אָרטיקע קריגערײַען, און איז געווען שטאַרק באַליבט. איך קען זיך אױך פֿאָרשטעלן דעם אַפּטײקער װאָס האָט זיך געשעמט מיט דער אײגענער ייִדישקײט און האָט נאָר געהאַט קריסטלעכע חבֿרים. און אױך משה שװאַרצמאַן דער סטעלמאַך (ראָד־מאַכער), אַן אָרעמאַן װאָס האָט זיך אַלע מאָל באַטײַטיק אַרױסגעזאָגט װעגן קהלשע ענינים.
די ערשטע כװאַליע פֿון די דובאָװער פּאָגראָמען האָבן דורכגעפֿירט די אָרטיקע פּױערים — מענטשן װאָס די ייִדן האָבן לאַנג געקענט. פֿײַגנבערג דערצײלט װי די אָנפֿאַלערס האָבן אױסגעפֿאַרבט די פּנימער כּדי מען זאָל זײ נישט דערקענען. די ייִדן האָבן זײ אָבער אַלע דערקענט. בעת דער צװײטער כװאַליע האָבן באַנדיט־סאָלדאַטן פֿון די קעמפֿנדיקע אַרמײען געפּײַניקט דעם אַלטן רבֿ במשך פֿון אַ פּאָר טעג אײדער זײ האָבן אים דערהרגעט. זײַן קערפּער האָבן זײ געװאָרפֿן אין אַ קאַלך־גרוב צוזאַמען מיט הונדערטער אַנדערע. קרבנות פֿון דער דריטער כװאַליע, אױך מערסטנס דורכגעפֿירט פֿון באַנדיטן און סאָלדאַטן, זענען אַ מאָל באַגראָבן געװאָרן לעבעדיק. פֿאַרגװאַלדיקונג איז געװען פֿאַרשפּרײט.
נאָך די פּאָגראָמען האָט מען חרובֿ געמאַכט דעם ייִדישן בית־עולם און דאָרטן פֿאַרפֿלאַנצט תּבֿואה. חוץ אַ פּאָר לעבן־געבליבענער װאָס זענען אַנטלאָפֿן האָבן די ייִדן פֿון דובאָװע מער נישט עקסיסטירט.
אין 1927 האָט פֿײַגנבערגס „חורבן דובאָװע“ געשפּילט אַ ראָלע אינעם פּראָצעס פֿון שלום שװאַרצבאָרד, אַ יונגער ייִדישער אַנאַרכיסט װאָס האָט מיט אַ יאָר פֿריִער דערמאָרדט שימאָן פּעטליוראַ אין פּאַריז. פּעטליוראַ איז געװען אַן אוקראַיִנישער פּאָליטיקער און אַמאָליקער מיליטאַר־קאָמאַנדיר װאָס שװאַרצבאָרד — װי אַ סך ייִדן — האָט געהאַלטן פֿאַר שולדיק אין די פּאָגראָמען. אַ פֿראַנצײזישע איבערזעצונג פֿון פֿײַגנבערגס בוך איז געװען אַ טײל פֿון זײַן פֿאַרטײדיקונג, כּדי צו באַשטעטיקן די גרױלן פֿון די פּאָגראָמען. שװאַרצבאָרד איז באַפֿרײַט געװאָרן פֿון שולד.
„אַ דאַנק דער איבערזעצונג אױף ענגליש װעלן נײַע לייענער אַנטדעקן פֿײַגנבערגס װערק“, האָט בן-פּורת געזאָגט. „אַזעלכע טעקסטן קענען באַװירקן אונדזער קוקװינקל סײַ אױף דער געשיכטע, סײַ אױף די הײַנטיקע צײַטן. די מעשׂה פֿון דובאָװע דאַרף זײַן אַ טײל פֿון די דאָזיקע דיסקוסיעס.“
The post New translation: The life and death of a shtetl during the Russian Civil Wars appeared first on The Forward.